Poema de Ahmad Shamlu, de cuando el fascismo islámico asaltó la sociedad iraní, la tierra de amor, pasión y poesía, extendiendo una manta oscura y tenebrosa sobre toda una nación…..hasta hoy.
La retalibanización de Afganistán me recordó este poema, que lo dedico a su sufrido pueblo.
دهانت را می بویند مبادا گفته باشی دوستت دارم
احمد شاملو
دهانت را می‌بویند
مبادا که گفته باشی دوستت می‌دارم.
دلت را می‌بویند
روزگارِ غریبی‌ست، نازنین
Huelen tu boca: quieren saber si has dicho “te amo”.
Asaltan tu corazón
Qué tiempos más extraños, nazanina
و عشق را
کنارِ تیرکِ راهبند
تازیانه می‌زنند
عشق را در پستوی خانه نهان باید کرد
Azotan al amor
atándole a los postes del camino.
Hay que esconder el amor en el sótano.
در این بُن‌بستِ کج‌وپیچِ سرما
آتش را
به سوخت‌بارِ سرود و شعر
فروزان می‌دارند.
En este callejón serpenteante y frío
mantienen vivo el fuego
Quemando el canto y la poesía.
No te arriesgues a pensar,
Qué tiempos más extraños, nazanina
به اندیشیدن خطر مکن.
روزگارِ غریبی‌ست، نازنین
آن که بر در می‌کوبد شباهنگام
به کُشتنِ چراغ آمده است.
نور را در پستوی خانه نهان باید کرد
El que de noche llama a la puerta
viene a asesinar la lámpara.
Hay que esconder la luz en el sótano.
آنک قصابانند
بر گذرگاه‌ها مستقر
با کُنده و ساتوری خون‌آلود
روزگارِ غریبی‌ست، نازنین
Los carniceros, allí están
Emboscados en los caminos
Con troncos y machetes ensangrentado;
Qué tiempos más extraños, nazanina
و تبسم را بر لب‌ها جراحی می‌کنند
و ترانه را بر دهان.
شوق را در پستوی خانه نهان باید کرد
Extirpan la sonrisa de los labios
y el canto de las bocas.
Hay que esconder la pasión en el sótano.
کبابِ قناری
بر آتشِ سوسن و یاس
روزگارِ غریبی‌ست، نازنین
¿Barbacoa de canarios
sobre un lecho de jazmines y lirios?
Qué tiempos más extraños, nazanina.
ابلیسِ پیروزْمست
سورِ عزای ما را بر سفره نشسته است.
خدا را در پستوی خانه نهان باید کرد
Satanas, ebrio de victoria,
Festeja nuestro luto
Hay que esconder a Dios en el sótano, nazanina.
Agosto de 1978. Fragmento del libro “El viento nos llevará”, Antología de la poesía persa moderna, traducida por Nazanin Armanian, publicado por El Bardo, 2009.
